Ioanna PAPADAMAKI uzyskała tytuł doktora nauk prawnych na Uniwersytecie Paris Panthéon-Assas. Jest autorką pracy magisterskiej pt. "Pomoc publiczna o charakterze fiskalnym w prawie Unii Europejskiej", która powstała pod kierunkiem profesora Dominique'a Berlina.

S.X. Jakie czynniki miały pozytywny wpływ na postęp Twojej pracy badawczej?

Ioanna PAPADAMAKI: Ponieważ jest to projekt wieloletni, postępy w pracy dyplomowej są oczywiście uzależnione od kilku czynników praktycznych, zarówno zawodowych, jak i osobistych. Jeśli jednak miałbym wymienić jeden czynnik, który miał pozytywny wpływ na postępy mojej pracy, byłoby to moje doświadczenie w nauczaniu. Bardziej niż doświadczenie dla tych, którzy chcą wejść do świata akademickiego lub odpocząć od zadania badań i pisania, nauczanie, zwłaszcza przedmiotów niezwiązanych bezpośrednio z tematem pracy dyplomowej, bardzo pomogło mi w myśleniu o moim temacie. Pozwoliło mi to zagłębić się w elementy, które początkowo uważałem - niesłusznie - za drugorzędne, i przybliżyło mi nowe kierunki badań.

S.X. Czy zapoznałeś się z doktryną niefrancuską? Które krajowe systemy podatkowe są najbardziej interesujące z punktu widzenia Państwa kierunku studiów?

Ioanna PAPADAMAKI: Szczególnie przydatna okazała się dla mnie literatura anglojęzyczna. Nie powinno to stwarzać wrażenia, że brytyjski system podatkowy jest bardziej istotny dla mojego badania niż inne systemy, ponieważ literatura nieanglojęzyczna cytowana w mojej pracy magisterskiej dotyczy głównie prawa pomocy państwa, a zatem prawa UE. Celem mojego badania nie jest skupienie się na konkretnym prawie krajowym, ale raczej śledzenie mnogości przykładów, które zainteresowały orzecznictwo i praktykę Komisji.

S.X. Jakie są Twoje doświadczenia po obronie pracy dyplomowej?

Ioanna PAPADAMAKI: Ponieważ jest to niedawna obrona, nie mam jeszcze żadnych nowych doświadczeń zawodowych. Oprócz zajęć dydaktycznych, po obronie miałam możliwość rozpoczęcia studiów nad interesującymi mnie tematami, aktualnymi lub nie, niekoniecznie związanymi z tematem mojej pracy magisterskiej, w celu uzupełnienia "luk", które mogą się pojawić po bardzo specjalistycznej pracy, jak to ma miejsce w przypadku pracy magisterskiej.

S.X. Czy mógłby Pan udzielić jakiejś rady badaczom?

Ioanna PAPADAMAKI: Nie ma cudownej recepty na ukończenie pracy magisterskiej. Choć jest to banalne stwierdzenie, można jedynie powtórzyć, że praca dyplomowa wymaga wiele pracy, wytrwałości i cierpliwości. Kreatywność i oryginalne pomysły są "esencją" tej pracy. Poza tym, jeśli mogę udzielić pewnej osobistej rady, dodam, że badacz musi być skoncentrowany na swojej pracy i nie może być przytłoczony pracą innych. Zaufanie do siebie i swoich wysiłków z pewnością pomoże w pomyślnym zakończeniu doktoranckiej przygody.

S.X.. Czy badacz prawa Unii Europejskiej może analizować zagadnienie prawne bez zajmowania określonego stanowiska politycznego?

Ioanna PAPADAMAKI: Z naszych analiz może czasem wynikać pewne stanowisko polityczne. Wydaje mi się jednak, że praca magisterska z zakresu prawa jest i logicznie rzecz biorąc powinna pozostać pracą prawniczą. Jeżeli czasami nasza analiza nie pozwala nam na zachowanie neutralności politycznej, nie powinno to moim zdaniem prowadzić do zatarcia granicy między tezą prawną a stanowiskiem politycznym.

S.X. Czy prowadzenie zajęć dydaktycznych lub pisanie artykułów naukowych odgrywa ważną rolę w postępach w realizacji pracy dyplomowej?

Ioanna PAPADAMAKI: Jak wyjaśniłam powyżej, nauczanie było dla mnie ważnym czynnikiem w postępach w pracy nad rozprawą. Co do pisania artykułów naukowych, nie jestem w stanie się wypowiedzieć, ponieważ moja praca redakcyjna obok pracy magisterskiej nie jest chyba jeszcze wystarczająco znacząca. W każdym razie sposób, w jaki naukowiec decyduje się na pracę nad swoją rozprawą, jest, moim zdaniem, sprawą ściśle osobistą i każdy sam decyduje o tym, czy skupi się wyłącznie na rozprawie, czy też będzie łączył rozprawę z inną działalnością zawodową lub redakcyjną.

S.X. Jakie są perspektywy zawodowe dla doktora w zakresie prawa podatkowego UE?

Ioanna PAPADAMAKI: Logicznie rzecz biorąc, i tak jak w przypadku wszystkich doktorów, niezależnie od dziedziny, w której się specjalizują, pierwszą perspektywą zawodową byłby bezsprzecznie dostęp do świata akademickiego. Nie roszcząc sobie prawa do wyczerpania tematu, doktor w dziedzinie prawa podatkowego UE może również kontynuować karierę w kancelarii prawnej specjalizującej się w prawie podatkowym i/lub prawie UE. W tym ostatnim przypadku, jak sugerowali mi praktycy w tej dziedzinie, staż w jednej z instytucji UE, w szczególności w Komisji, mógłby być cennym doświadczeniem dla przyszłego zatrudnienia.